Pochodzenie bursztynu bałtyckiego

Naukowcy szacują, że bursztyn bałtycki powstał około 40 milionów lat temu w epoce zwanej późnym eocenem (Trzeciorzęd). Na terenie największego wówczas lądu, w obszarze dzisiejszej północnej Europy –Fennoskandii rosły ogromne lasy.

W lesie rosły drzewa, które z nie do końca wyjaśnionych do dziś powodów zaczęły bardzo intensywne żywicowanie. To ogromne żywicowanie mogły pobudzić wybuchy wulkanów, zmiany klimatyczne lub choroby drzew. Żywica ściekała po korze, kapała z ran drzew oraz gromadziła się wewnątrz uszkodzonych pni. W ciągu milionów lat zastygała, ulegała powolnemu procesowi polimeryzacji - zmiany która ją utwardziła i utrwaliła. Erozja powodowała zmywanie bryłek do strumieni i coraz większych rzek. Dziś znajdujemy je w osadach rzecznych pod dnem Zatoki Gdańskie na Bałtyku oraz jego wybrzeżu, oraz we wszystkich miejscach w które przeniosły je epoki lodowcowe.  
 

Inkluzje znalezione w bursztynie bałtyckim potwierdzają, że w eoceńskim lesie rosło wiele gatunków drzew, krzewów oraz roślin mniejszych. Z ich pozostałości w bursztynie bałtyckim wyodrębniono ponad 350 gatunków różnych roślin!

Flora bursztynowego lasu była zróżnicowana, w zależności od rodzaju terenu na którym rósł las. Rejony te porastały lasy szpilkowe oraz mieszane lasy sosnowo-palmowe. W lesie tym rosły dęby, buki, kasztany, klony, sekwoje, drzewa oliwne i cynamonowe oraz krzewy takie jak magnolie, ostrokrzewy i laurowate. W okolicach rzeki dominowały zarośla krzewiaste oraz drzewa szpilkowe. W lesie tym, żyli przodkowie dzisiejszych ptaków, gadów, ssaków i owadów, a dowodem na to są inkluzje zawierające sierść ssaków, pióra ptaków, skorupy ślimaków czy małe gady zatopione w bursztynie.